Zoals wel vaker na een nacht vol avontuur, is ook de morning after in de Indiase woestijn niet al te best.
We worden wakker door het geschreeuw van kamelenhoeder Ibrahim. Chai, chai! roept hij een paar zandduinen verderop. De thee is klaar en we mogen aanschuiven voor de ontbijtpicknick. De zon is net op en de lucht voelt nog een beetje fris. Langzaam kom ik omhoog. Ik ben helemaal stijf. Slapen op een deken in het woestijnzand klinkt heel romantisch, comfortabel is het allerminst.
TUSSEN DE MESTKEVERS EN VLOOIEN
Heel fris kan ik dit nachtje ook niet noemen. Om ons provisorische slaapplekje staan de pootafdrukken van duizenden mestkevers en ik kan het me eerlijk gezegd niet voorstellen dat ze ons hebben overgeslagen tijdens hun nachtelijke wandelingen. Ook mijn gezicht heeft het moeten ontgelden. De kleden waar we op sliepen blijken de doeken te zijn die gisteren dienst deden als kamelenzadel. Ik heb de hele nacht met mijn gezicht op een deken vol vlooien en viezigheid uit de kamelenvacht geslapen, en mijn gezicht zit onder de beten. Met al die vlekken en bulten is het even alsof ik terug reis ik de tijd: ik voel me weer een beetje een puber met een gezicht vol puistjes.
Gelukkig maakt het ontbijt een hoop goed. Slaperig nip ik van de warme chai en vul ik mijn maag met een flink aantal hardgekookte eitjes. Zo in het waterige ochtendzonnetje is de woestijn prachtig. Maar echt veel tijd om hier nog van te genieten krijgen we helaas niet. Het wordt snel warmer, dus haastig worden de dekens opgerold en de kamelen opgezadeld.
EEN PIJNLIJK AVONTUUR
Met tegenzin klim ik weer op de rug van mijn vriend Maharadja. Mijn billen zijn helemaal ruw van al het geschuif over het zadel en mijn benen doen pijn van het bungelen. Zo bijzonder als de dag gisteren was, zo ongemakkelijk is die vandaag.
Ik baal van mezelf dat ik me zo laat kennen door lichamelijk ongemak. Gisteren nog zaten we te praten over armoede en wat echt belangrijk is, vandaag kan ik alleen maar klagen en kom ik maar moeilijk in mijn ritme. Het enige waar ik op dit moment dankbaar voor kan zijn is dat we slechts één nachtje in de woestijn zijn gebleven. Alleen de gedachte dat we over een paar uurtjes weer in Jaisalmer zijn maakt het pijnlijke avontuur nog een beetje dragelijk.
Gelukkig duurt onze kamelentocht niet al te lang meer, en mag ik rond het middaguur eindelijk van mijn onhandige vriend afstappen. De potten en pannen worden weer tevoorschijn gehaald en onder de groene bomen brouwen we onze laatste woestijnlunch.
HET VRIENDELIJKE WOESTIJNMANNETJE
En als dan eindelijk de auto verschijnt die ons naar de bewoonde wereld zal brengen is het tijd om afscheid te nemen. Een zwaai naar de woestijn, een aai voor de kamelen en voor Ibrahim een mooie fooi. Een stapel roepies waar hij dolblij mee is, en die wij geen moment zullen missen. En terwijl we ons op de zachte achterbank vlijen denk ik toch met een flauwe glimlach terug aan de afgelopen twee dagen en aan dat vriendelijke woestijnmannetje. Die Ibrahim zal ik nooit meer vergeten.
Meer lezen over backpacken in India? Deze blogs vind je misschien ook interessant:
• Is India veilig voor vrouwelijke reizigers?
• Route en planning: 4 weken backpacken in India
• Woestijnprovincie Rajasthan in India: 10 tips voor Jodhpur en Jaisalmer
• 8 dingen die je kunnen overkomen in een trein in India, en wat ik daarvan leerde
34 reacties
Ik vind kamelen heerlijk om op te rijden! Al heb ik wel de neiging om op de deining in slaap te vallen…
Slapen in de woestijn is gaaf.
Wat is je geheim? Ik vond het echt vreselijk ongemakkelijk! Of had jij wel stijgbeugels? In dat geval wil ik het nog wel een keer proberen ;)!
Misschien niet erg comfortabel maar wel voer voor heerlijke verhalen. Mooi dat je inderdaad de ene avond kan mijmeren over de echt belangrijke dingen in het leven en je je de dag erop druk maakt over je gezicht, je bent ook maar een mens.. ;)
Ja haha, precies. Moet kunnen toch ;)?
Ik vond het heeel erg tof! Maaar deed het ook maar voor twee uur, dus dat is het grootste verschil, haha. Klinkt niet als de perfecte nacht inderdaad, maar wel bijzonder dat je het mee hebt mogen maken. Mooi blogje.
Een hele bijzondere ervaring inderdaad!
Wat schrijf jij fijn :) het leest lekker weg. Interessant om te lezen :) gaaf om te slapen in een woestijn!
Dankjewel! Zeker gaaf!
Wat heb je dit oncomfortabele verhaal toch heerlijk grappig geschreven. Brr, ik zat letterlijk mee te gruwelen bij het stuk over de kamelendeken. Ik werd eens wakker onder een klamboe met aan de binnenkant kakkerlakken, net zo smakelijk ;).
Haha dankjewel, en ieeeeeh kakkerlakken! Gets!
Hahaha…. Ik zie het gewoon helemaal voor me…. Vooral die kudde mestkevers die ’s nachts over je heen wandelen. Ik geloof nooit dat ik een oog dicht had gedaan… Maar toch weer een leuk verhaal om te vertellen als je weer thuis bent, toch?
Volgens mij heb ik ook niet bepaald een prinsessenslaapje gedaan hoor, was heel blij om weer in een normaal bed te liggen de volgende nacht.
Leuk! Hilarisch geschreven ook! Kan het me helemaal voorstellen ;)
Haha dankje, goed dat je je er een voorstelling van kunt maken ;)!
Oh, het leek me zo’n gave ervaring, maar kan me helemaal indenken in jouw beleving, haha! Goed verhaal.
De ervaring was om nooit te vergeten inderdaad. Vandaar dat ik ook begon met een blog over hoe bijzonder het was, maar de werkelijkheid moet ook vertelt worden ;)!
Haha, ahw! Ik vond de tweedaagse woestijntocht op een kameel (en slapen in de woestijn) juist fantastisch. Jammer dat je het zo hebt ervaren, al blijft het een waanzinnige ervaring. Lijkt me prachtig, in India!
Was ook heeeel mooi. Sinds jouw verhalen over Jordanië ben ik niet meer zo stellig in ‘ik stap nooit meer op een kameel’, maar dan moet ik mijn arme achterwerk misschien toch maar iets meer rust gunnen tussen de ritjes door ;)!
Wat erg van die vlooien! Dat lijkt me ook echt verschrikkelijk. Achteraf zijn dat wel weer altijd de dingen die je het meest bij blijven :-)
Haha ja, van die ongemakken die je nooit los van die bijzondere ervaring zal zien ;).
Ah wat een toffe ervaring zeg! Alleen jammer van de vlooien, ieh!
Vies idee he? Gelukkig kwam het allemaal goed ;)!
haha geweldig avontuur. heb zelf ook eens een nacht in de woestijn overnacht (Marokko) en dat was toch net een tikkeltje comfortabeler dan jij meegemaakt hebt. we hadden iig matrassen. maar was evengoed (ondanks ik het echt niet had willen missen) erg blij toen ik weer in mijn luxe hotelletje aankwam.
Ik ben zelf ook in Marokko geweest, maar heb vanwege dit avontuur toch besloten om de bergen in te gaan, in plaats van de woestijn..
Oh bah!!! Vlooien! Dat lijkt me echt het ergste dat er is… Leuk dat je ook schrijft over de minder leuke dingen van het slapen in de woestijn!
Haha ja ik wil wel alle kanten belichten. Hou er niet zo van om dingen mooier af te schilderen dan dat ze zijn!
Haha, het klinkt inderdaad heel romantisch, mooi dat je de andere kant ook even belicht hebt. Zo heb ik ooit in Namibië bovenop de truck van de groepsreis geslapen, prachtige sterren gezien en werd ik vervolgens wakker met verschrikkelijke dikke ogen van de snoeiharde wind die de hele nacht woei. Ik kreeg ze bijna niet fatsoenlijk open, haha!
Wauw, dat klinkt heel erg gaaf! Maar kan me voorstellen dat ook daar ongemakkelijkheden aan vast zitten!
Ooh wat gaaf. Mijn tochtje op een kameel was toch heel wat korter. En kleinigheidjes hou je altijd ;-)
Ja klopt ook helemaal. Het was sowieso heel bijzonder :)!
Heeeeerlijk geschreven! Klinkt wel als een geweldig avontuur (als je de vlooien en mestkevers dan niet meetelt ;))
Thanks, een avontuur zeker, wel een beetje ongemakkelijk ;)!
Heerlijk zo’n ‘echt’ verhaal. En je openingsfoto vind ik zo prachtig!
Haha ja, laten we het niet mooier maken dan dat het is ;). En van de openingsfoto ben ik ook fan, zo’n mooi momentje met die zwevende libellen!