Je zou maar alle landen ter wereld bezocht hebben. Dat kunnen niet veel mensen zeggen. Boris Kester kreeg het voor elkaar en schreef er een boek over: De lange weg naar Cullaville.
➞ In de rubriek Moderne Avonturiers interviewen we reizigers die zich niet laten tegenhouden door zaken als geld, tijd en reisadviezen. Ook wat te vertellen? Mail naar info@expeditieaardbol.nl onder vermelding van ‘Moderne Avonturiers’.
Boris Kester
Wie: Boris Kester (1964)
Waar: Alle landen op de wereld
Online: @boris_traveladventures, www.boriskester.com en www.traveladventures.org
Offline: Boek De lange weg naar Cullaville
1. Jij hebt alle landen ter wereld bezocht. Wauw! Dat is slechts een paar honderd mensen gelukt. Wat maakt reizen volgens jou zo mooi?
Reizen is natuurlijk in de eerste plaats een persoonlijke belevenis. Voor mij betekent het ultieme vrijheid, en het lessen van mijn eeuwige dorst van nieuwsgierigheid. En ook na alle reizen die ik heb gemaakt, blijf ik nog steeds uitkijken om weer op stap te gaan. Het blijft bijzonder om plekken te ontdekken, mensen te ontmoeten, en dingen gewoon te laten gebeuren. Wat ik uiteindelijk op reis zoek zijn avonturen. Me mee laten slepen door het onbekende en het onverwachte. Ik plan dan ook zo weinig mogelijk en houd mijn opties open.
2. Wat was voor jou de reden om alle landen ter wereld te bezoeken?
Dat idee is gegroeid. Ik reisde al veel met mijn ouders, en hield bij in hoeveel landen ik was geweest. Het fascineerde me toen al hoe elk land zijn eigen identiteit heeft: een eigen vlag, eigen geld, vaak een eigen taal, gewoontes, eten, etc. Later ging ik altijd naar landen waar ik nog niet was geweest, gewoon omdat ik altijd nieuwsgierig bleef naar iets dat ik nog niet kende.
Uiteindelijk zorgde een relatiebreuk ervoor dat ik in 2008 besloot om er helemaal voor te gaan. Ik was toen in 117 landen geweest en het leek nog een enorme klus om naar alle resterende landen te reizen. Toch stak ik in 2017 mijn laatste onbekende grens over.
3. En hoe voelt het als je dan uiteindelijk ook dat allerlaatste land mag afstrepen?
Dat was een vreemd gevoel. Mijn laatste land was Ierland: ik had het jaren van tevoren gepland, zodat mijn familie en vrienden erbij konden zijn. Toch realiseerde ik me vlak voor ik de grens overstapte, dat ik nooit meer het gevoel zou hebben een nieuw land te bezoeken (tenzij er natuurlijk een nieuw land zal ontstaan). Ik had er zolang naar uitgekeken, en toen het moment daar was, aarzelde ik. Overigens was die grensovergang bij Cullaville. Dat verklaart ook de titel van mijn boek.
4. Ben je nooit reismoe geweest? Dat je bijvoorbeeld niet meer onder de indruk bent omdat je al zoveel gezien hebt?
Eigenlijk niet. Ik geloof er wel in dat je tussen reizen door op moet laden. Dan merk ik dat ik soms ongeduldig word als ik in een land ben waar allerlei dingen die simpel zouden moeten zijn, ingewikkeld worden gemaakt. Ik ben net terug uit India en Bhutan en daar ging niet alles van een leien dakje. Dat terwijl de laatste jaren reizen over het algemeen steeds makkelijker is geworden. Het herinnert me er weer aan dat reizen nog steeds een uitdaging kan zijn en dat elk land zijn eigenaardigheden heeft.
Ik waak ervoor om niet blasé te worden. Ik kan nog steeds heel blij worden van iets kleins op reis. Dat kan een ontmoeting zijn, een tempeltje, een uitzicht van een berg, een waterval, of wat dan ook. Waar ik steeds allergischer voor ben, zijn plekken waar veel toeristen komen. Die probeer ik zoveel mogelijk te vermijden: voor mij is authenticiteit steeds belangrijker geworden. Gelukkig zijn er nog veel plekken zichzelf gebleven, hoewel dat natuurlijk wel verandert.
5. Wat zijn jouw favoriete landen geweest?
Dat is natuurlijk een lastige vraag: ik heb zoveel landen die me na aan het hart liggen. Laat ik per continent een of meer landen noemen.
6. In Zuid-Amerika?
Colombia, om zijn verscheidenheid. Prachtige landschappen, van hooggebergte, Amazone regenwoud, tot Caribisch en Pacific gebied. Koloniale stadjes, geschiedenis, unieke plekken zoals Tierradentro en Ciudad Perdida.
7. In Europa?
Italië omdat je er zo’n beetje alles kan vinden wat je reizigershart begeert: natuur (bergen, meren, eilanden, zee), cultuur, geschiedenis, een van de beste keukens ter wereld, lekker klimaat… Maar ook IJsland is fantastisch met zijn spectaculaire natuur.
8. Afrika?
Tja, 54 landen… Ethiopië om zijn unieke geschiedenis, zijn bezienswaardigheden (rotskerken bijvoorbeeld), diversiteit en bizarre landschappen. Maar ook Madagascar met zijn weergaloze flora en fauna, alsook verrassende verscheidenheid aan mensen.
9. In Azië?
Wederom een enorm continent. Ik zeg Jemen omdat dat land mijn hart op meerdere manieren heeft gestolen tijdens mijn eerste bezoek in 2004, daar heb ik over geschreven in mijn boek. De mensen ontroerden mij door hun welgemeende gastvrijheid, de architectuur is verbluffend, en je vindt er bergen en woestijnen. Daarnaast Japan, waar ik nog altijd met heel veel plezier kom en nog steeds word verrast door hoe eigen het land is. Tegelijkertijd makkelijk om te reizen, heerlijk eten, en altijd weer verrassende ontmoetingen met mensen.
10. En Oceanië?
In de Stille Zuidzee is dat zonder twijfel Papoea-Nieuw-Guinea. De eerste keer dat ik erheen ging, viel ik als een blok voor de mensen en de enorme verscheidenheid aan landschappen: van hooggebergte en vulkanen tot idyllische eilanden. Ik ben er vorig jaar voor de tweede keer geweest. Vorig jaar herinnerde me eraan hoe enorm divers de mensen zijn: ze spreken meer dan 800 talen en elke taal vertegenwoordigt een stam die zijn eigen gebruiken en uiterlijk heeft. Een paradijs voor de reiziger.
11. En er is vast ook een bestemming tegengevallen. Hoe ga je daar dan mee om? Je hebt ten slotte een missie te volbrengen: alle landen van de wereld bezoeken.
Er is een land waarvan ik vooraf wist dat het een lastig verhaal zou worden: Equatoriaal-Guinea. Ik had allerlei ontmoedigende verhalen gelezen dat mensen geen visum konden krijgen, en zelfs van mensen die met visum aankwamen en alsnog niet tot het land werden toegelaten. Het lukte me uiteindelijk het visum te krijgen, al was dat op een nogal onconventionele manier. Het land binnenkomen werd een enorme horde door de officials. Het is een van de ergste dictaturen ter wereld, en in gesprekken met mensen drongen ze mij op het hart om de wereld te vertellen hoe zwaar ze het hadden. Dat terwijl het per hoofd een van de rijkste landen ter wereld is – alleen eigent de dictator al die rijkdom toe. Sinds vorig jaar hebben ze zelfs een e-visum en gaan er meer mensen heen. Maar het regime is nog steeds hetzelfde en ik hoor van reizigers dat ze nog steeds in de problemen komen door de autoriteiten.
12. Welk ‘onbekend’ land is wat jou betreft echt de moeite waard?
Het eerste dat me te binnen schiet: São Tomé en Príncipe, twee eilanden op de evenaar in Afrika, Prachtige stranden, spectaculaire bergen, heerlijk eten, oude plantages, makkelijk te bereizen, een van de weinige landen in Afrika waar malaria is uitgebannen.
13. Je hebt een boek geschreven over jouw ervaringen. Je vertelt uitgebreid over reizen door landen als Jemen, Somalië en Afghanistan. Niet de landen met de beste reputatie. Ben je onderweg nooit bang geweest?
Mijn boek is het antwoord op de vraag die ik vaak kreeg: of het niet gevaarlijk was, mijn reizen naar landen waar je eigenlijk niet geacht wordt heen te gaan. Vandaar dat onder andere deze landen erin voorkomen. Ik wil daarmee juist laten zien dat de werkelijkheid stukken genuanceerder is. Mensen hadden daar vaak juist de neiging goed voor me te zorgen en me thuis te laten voelen. Daarbij vonden ze het fijn om contact te hebben met iemand van “buiten”. Ik was dan voor even hun link met de wereld.
Nee, ik ben nooit bang geweest. Het klinkt misschien naïef, maar ik heb een rotsvast vertrouwen in een goede afloop. Dat is alleen maar sterker geworden doordat ik allerlei netelige situaties goed ben uitgekomen. Dat wil niet zeggen dat ik als kip zonder kop me onvoorbereid in allerlei avonturen stort – juist niet! Ik probeer vooraf zo goed mogelijk uit te zoeken wat de actuele situatie is; online is daar veel informatie over te vinden. Ik vraag lokaal nogmaals wat verstandig is. Ben op mijn hoede, kijk altijd goed om me heen, houd al mijn zintuigen op scherp. Probeer zo weinig mogelijk op te vallen. Leg contact.
14. Hoe heeft reizen naar al deze verschillende landen je kijk op de wereld veranderd?
Aan de ene kant heeft het de wereld kleiner gemaakt, aan de andere kant ook juist groter. Het heeft me doen beseffen dat een van de uitdagingen van reizen is om vooroordelen thuis te laten. Reizen is voor mij op zijn mooist als je met open blik van huis gaat en je laat verrassen door wat je meemaakt. Onwillekeurig heb je bij veel landen wel een “gevoel” of “idee” vooraf, maar die kloppen die beelden wel? Waar zijn ze op gebaseerd? Verder heeft het me in laten zien dat er dan wel veel verschillen tussen al die landen zijn, maar uiteindelijk lijken we, in de basis, meer op elkaar dan je zou denken.
15. Wat is de belangrijkste les die je onderweg hebt geleerd?
Dat je naar je hart (en intuïtie) moet luisteren en het moet volgen. Daar kom je in mijn overtuiging het verst mee, en het zorgt ervoor dat je zoveel mogelijk jezelf kan zijn. Daarnaast: dat het belangrijk is om mensen te beoordelen op wie ze zijn, niet wie je denkt dat ze zijn op basis van vooroordelen en aannames. Het openstaan voor de werkelijkheid en het achter je laten van stereotypen.
16. What’s next? Wat wordt jouw volgende avontuur?
Voor wat betreft reizen heb ik nog veel wensen. Een van de bestemmingen waar ik nog niet ben geweest is Groenland: ik ga er in augustus eindelijk naartoe. Voor de rest wil ik nog graag terug naar Sierra Leone, Peru, Nepal, Kenya, Montenegro en Indonesië om er een paar te noemen.
Daarnaast zie ik mijn carrière als schrijver ook als avontuur. Lezers van mijn eerste boek vragen me om een vervolg, en daar ben ik ook hard mee bezig. Toen ik vorig jaar met mijn boek de NomadMania prijs voor Best Travel Book won, gaf dat weer een extra impuls om verder te schrijven. Ik hoop dat het dit jaar nog zal verschijnen.
