Ga op canyoning avontuur in Brecon Beacons National Park in Wales

Dat je binnen Europe ook zeker op het gebied van outdoor aan je trekken komt, dat bewijst Wales. Deze zelfverklaarde outdoor capital of the UK is een walhalla voor de actieve reiziger en dé plek om je eigen grenzen te verleggen. Ik mag dat persoonlijk ervaren tijdens een middagje canyoning, en overwin mijn hoogtevrees door van een hoge waterval te springen.

Ben jij niet bang om een nat pak te halen en niet vies van een flinke dosis adrenaline? Ga dan net als ik het avontuur aan tijdens canyoning in het Brecon Beacons National Park.

WAT IS CANYONING?

Allereerst: wat is canyoning nou precies? Tijdens deze actieve buitensport volg je de bedding van een rivier en kun je deze zien als een parcours vol hindernissen. Je baant je al zwemmend, klimmend, glijdend en springend een weg door het water en ondertussen heb je volop de gelegenheid om van de natuur te genieten. Het leuke is dat je dus niet een toeschouwer bent, maar echt even onderdeel van het natuurschoon. En waar kan je dat nou beter uitproberen dan op een plek als het Brecon Beacons National Park in Wales?

➞ Lees ook: Waarom je dit jaar een outdoorvakantie naar Wales wilt boeken

BRECON BEACONS NATIONAL PARK

Tijdens mijn reis naar Wales concentreer ik me deels op het Brecon Beacons National Park, een uitgestrekt natuurpark in het zuiden van het land. Hier vind je glooiende landschappen en hoge bergtoppen, maar je kunt er ook canyoning uitproberen. Ik ga op pad met Dan en Heleen van Big Blue Adventures, die het gebied op hun duimpje kennen en actieve excursies in de natuur organiseren. Ze nemen me mee naar Coed-y-Rhaeadr, oftewel Waterfall Country. Een prachtig gebied waar het water zich een grillige weg door het landschap heeft gebaand en waar je een aaneenschakeling van watervallen kan vinden. De perfecte plek om deze activiteit een keer uit te proberen, want aan indrukwekkende natuur geen gebrek.

JAS UIT, WETSUIT AAN

Mijn avontuur begint al op de parkeerplaats. De gewone kleren gaan uit en mijn bikini aan. Het water is in maart nog aardig fris en daarom krijg ik naast een wetsuit ook speciale sokken en handschoenen aangetrokken. Mijn outfit wordt afgemaakt met een knalroze zwembroek, een reddingsvest en een helm. Ik informeer voor de zekerheid nog even hoe hard ik die helm nodig ga hebben, maar Heleen verzekert me dat er is nog nooit iets fout is gegaan. Gewoon voor de zekerheid dus. Vooruit dan maar, dan zal het met mij vast ook niet zo’n vaart gaan lopen.

HET WATER IS EIGENLIJK HELEMAAL NIET ZO KOUD

Een korte wandeling brengt ons bij de rivier, waar ik direct in het diepe wordt gegooid. Tijd om even aan het idee (en het koude water) te wennen krijg ik niet. Met een aanloopje moet ik tot twee keer toe in het water duiken en eerlijk is eerlijk: je bent er dan wel doorheen. Het is eind maart, maar het valt me zelfs wel mee hoe koud het water is. De zon schijnt en met een wetsuit is het eigenlijk wel lekker om in het water te poedelen.

Ik krijg een korte instructie over hoe ik me het best kan bewegen over de glibberige rotsen en dan gaan we op pad. De eerste horde is meteen een lastige. Ik moet via een rotswand onder een waterval door lopen. Op het eerste gezicht vrij makkelijk, maar je moet de hoeveelheid water die op je hoofd klettert niet onderschatten. Het eerst stukje gaat nog wel, maar op een gegeven moment heb ik mijn adem niet meer onder controle. Ik laat me achterover vallen in de rivier en drijf soepel weg van de waterval.

SPRINGEN VAN WATERVALLEN

Via verschillende hindernissen volgen we de loop van de rivier. We glijden, klauteren en springen in het water. Overal zijn watervallen en natuurlijke glijbanen, en het spelen in het water is zo leuk dat je bijna zou vergeten hoe mooi de omgeving is. Gelukkig heb ik mijn GoPro mee, zodat ik onderweg ook wat foto’s kan maken van de omgeving. Met name de brede waterval Sgwd Isaf Clun-gwyn is een plaatje om te zien. Het water komt van grote hoogte naar beneden gestroomd en eindigt in een heerlijk verfrissende waterpoel.

Ik loop door gordijnen van water, glijd op mijn billen van rotsen af en zwem van de ene oever naar de andere. Echt ontzettend spannend vind ik het niet, het is vooral heel erg leuk om te doen. Totdat we bij een steile waterval komen die kolkend eindigt in de rivier. Het is niet heel hoog, maar je moet wel tactisch springen. Ik krijg de opdracht om te mikken op de plek waar het water borrelt en schuimt, want daar is de rivier het diepst. Spring je verkeerd, dan kun je op de rotsen terecht komen. Dat is dus nog best even spannend.

HOE IK MIJN ANGSTEN OVERWON

Ik heb last verlammende hoogtevrees en daarom in het verleden menig activiteit op reis overgeslagen. Vastbesloten om mezelf dit keer niet te laten beperken door mijn eigen angsten besluit ik als eerste naar beneden te springen. Fuck it, ik doe het gewoon. Het is echt een knop die ik moet omzetten. Ik vertrouw 100 procent op mijn gids en zijn aanwijzingen, en besluit niet te treuzelen. Hoe langer ik wacht, hoe spannender het wordt en hoe groter de kans dat mijn lichaam gaat protesteren. Ik spring, verdwijn onder water en kom weer boven. Het ging goed en dat gevoel is echt onbetaalbaar.

Voor mij kan deze dag na die sprong al niet meer stuk, maar het kan blijkbaar nog hoger. De waterval met de naam Sgwd y Pannwr is zo’n zeven meter hoog en een tikkeltje hoger dan zijn voorganger. Ook hier sta ik met knikkende knietjes boven, maar ik wil me niet laten kennen. Ik heb een klein momentje van twijfel, al weet ik ook hier dat ik maar beter zo snel mogelijk kan springen. De waterval is hoger, maar het is uiteindelijk minder spannend omdat er minder rotsen onder het wateroppervlak schuil gaan. Ogen dicht, ik houd mijn armen gekruist voor mijn borst, neem een grote stap en spring in het water.

Uit het videomateriaal blijkt dat ik wel een klein gilletje heb geslaakt, maar daar kan ik mee leven. Als je me ’s ochtends had gezegd dat ik van een zeven meter hoge waterval zou springen, dan had ik je voor gek verklaard. Of ik met deze actie mijn hoogtevrees voor altijd heb overwonnen, dat moet nog blijken. Het voelt in ieder geval heel erg goed dat ik mezelf deze keer niet heb laten tegenhouden door mijn angsten.

BIJKOMEN MET PUBFOOD

De beste manier om bij te komen van een middagje grenzen verleggen? Tijdens een lunch in de pub. We schuiven aan bij The Old White Horse Inn in het nabijgelegen dorpje Pontneddfechan. Op de kaart een lange lijst met typisch Britse gerechten, een welverdiende beloning na een dagje ploeteren door een rivier. Proost! Of zoals ik heb geleerd hoe ze dat in Wales zeggen: Iechyd Da.

ENTHOUSIAST GEWORDEN? ZO REGEL JE JOUW CANYONING AVONTUUR IN DE BRECON BEACONS

Mijn canyoning avontuur in de Brecon Beacons was toch wel het hoogtepunt van mijn reis naar Wales. Ik vond het echt enorm vet om te doen en kan het iedereen aanraden om het ook te proberen. Want als ik het durf, dan durf jij het ook.

Ga je binnenkort naar Wales en zie je het ook wel zitten om op avontuur te gaan? Neem dan contact op met Dan en Heleen van Big Blue Adventures. Zij organiseren tal van sportieve en actieve activiteiten in het zuiden Wales, waaronder canyoning in de Brecon Beacons.

Wil je meer inspiratie voor een reis naar Wales en Cardiff? Neem ook een kijkje op de website van Ontdek Wales.

Meer lezen over reizen in Groot-Brittannië? Deze blogs vind je misschien ook interessant:

• 10 tips voor een rondreis door het zuiden van Wales
• Waarom je dit jaar een outdoorvakantie naar Wales wilt boeken
• Restaurants Cardiff: 8 x eten en drinken in de hoofdstad van Wales
• Banksy, pubfood en street art tijdens een stedentrip Bristol
• Minireisgids voor een stedentrip Cardiff

Verantwoording: Ik bezocht Wales op uitnodiging van KLM en OntdekWales.nl