Veruit een van de meest ongerepte en onverdorven plekjes van Sumatra is het prachtige Lake Maninja (Danau Maninjau). Een beeldschoon kratermeer dat wordt omringd door palmbomen, eindeloze rijstvelden en vulkanisch gebergte. De kans dat je hier andere toeristen tegenkomt is minimaal en dat maakt Lake Maninjau het toevluchtsoord om bij te komen van de hectiek in Bukittinggi of Padang.
LAKE MANINJAU, WAT KUN JE ER DOEN?
Eerlijk is eerlijk, Lake Maninjau bezoek je vooral voor je rust. ’s Avonds is het er doodstil en je moet niet gek opkijken als plotseling de stroom uitvalt. Dat is dan ook meteen de charme van deze plek, een boekje lezen bij kaarslicht of met je neus in de lucht turen naar de prachtig uitgetekende sterrenhemel, op zoek naar de melkweg en vallende sterren.
Overdag kun je zwemmen in het meer, en het water voelt vanwege de hoge ligging heerlijk warm. Rond het meer zijn enkele guesthouses die kano’s verhuren, maar zorg dat je het heetst van de dag vermijdt. Tot slot kun je prachtig wandelen bij Lake Maninjau, want de omgeving is een paradijs voor natuurliefhebbers. Rondom het meer ligt prachtig regenwoud waar je wandelt in de schaduw van tropische bomen en onderweg kom je langs piepkleine dorpjes en watervallen. Hike bijvoorbeeld naar het uitzichtpunt Puncak Lawang of huur een scooter om de omgeving te verkennen.
Voor leven in de brouwerij kun je beter naar Lake Toba reizen, maar wat betreft schoonheid wint Lake Maninjau absoluut.
OVERNACHTEN BIJ BEACH GUESTHOUSE
Langs de rand van het meer vind je enkele kleinschalige hotels en guesthouses. Zelf slaap ik in het knusse Beach Guesthouse dat direct aan het water is gelegen. Hier lijkt het leven een paar versnellingen langzamer te gaan. Mijn vriend en ik zijn de enige toeristen in het hele dorp en vullen onze dagen met lezen, kaartspelletjes en turen naar het water, waar enorme varanen zwemmen en kleine vissersbootjes op het water dobberen. De kamers van deze homestay zijn eenvoudig, maar we worden hartelijk ontvangen en er wordt drie keer per dag heerlijk voor ons gekookt. ’s Avonds eten we vis uit het meer van de barbecue en kijken we onder het genot van een ijskoude Bintang naar de lichtjes aan de overkant van het kratermeer. Er is hier niets, maar er hoeft hier ook niets. Heerlijk.
Beach Guesthouse hoort bij het Bagoes Café en is een van de beste plekken langs het meer om een biertje te drinken. Slaap je in een andere accommodatie, dan is het ook zeker een aanrader om hier een middagje aan het water te zitten. Je kunt er daarnaast ook kano’s, mountainbikes en scooters huren, en transfers regelen naar Padang en Bukittinggi.
Ik kan Beach Guesthouse in Maninjau van harte aanbevelen. Klik hier voor prijzen en beschikbaarheid.
HOE KOM JE BIJ LAKE MANINJAU?
Lake Maninjau is gelegen in het westen van Sumatra, nabij de steden Bukittinggi en Padang. Lake Maninjau ligt op anderhalf uur rijden van Bukittinggi en op zo’n drie uur rijden van Padang.
Kom je vanuit Bukittinggi, dan moet je een zigzaggende weg met 44 haarspeldbochten afleggen, een weg die vanaf de kraterrand naar het water loopt en steil naar beneden gaat. Onderweg heb je prachtig uitzicht over het meer en word je verwelkomd door tientallen nieuwsgierige apen. Kom je vanuit Padang, dan rijd je een heel stuk rondom het meer. Lake Maninjau is 16 kilometer lang, 7 kilometer breed en heeft een omtrek van 60 kilometer. Onderweg valt dus genoeg te zien. Een prachtige route met mooie uitzichten.
Meer lezen over reizen in Indonesië? Deze blogs vind je misschien ook interessant:
• Route en planning: 17 dagen backpacken op Sumatra
• 10 lessen die ik leerde tijdens een jungle trekking op Sumatra
• Backpacken Sumatra: Wat te doen in Bukittinggi & omgeving?
• Indonesië: orang oetans spotten tijdens een trekking in Bukit Lawang
• Backpacken in Indonesië: 11 redenen om je tassen te pakken
21 reacties
Mooi, sfeervol verhaal, zoals altijd! Sumatra lijkt me prachtig, maar ook redelijk pittig. Ik heb nog getwijfeld of ik het eiland zou opnemen in onze Indonesië-trip die over een paar dagen start, maar ik ben toch blij dat ik het niet gedaan heb. Na vier maanden op de Zijderoute zou dit iets teveel van het goede zijn ;) . Maar ik onthoud het zeker voor de volgende keer, want wat ziet het er allemaal mooi uit!
Ik vond het eerlijk gezegd nog wel meevallen qua bereisbaarheid, heb absoluut voor hetere vuren gestaan, maar kan me heel goed voorstellen dat jullie inmiddels toe zijn aan een beetje comfort ;). Veel plezier vast in Bali, ik zou willen dat ik in jullie koffer zat ;)!
Heel mooie foto’s.! Ik ben zelf een tikkeltje jaloers geworden.
Haha dankjewel!
Prachtige foto’s en wat beschrijf je het mooi zeg. Indonesië staat héél hoog op mijn to-go lijstje, aangezien mijn opa geboren is in Indonesië. Het Jappenkamp Tjimahi, waar hij in is geboren zou ik graag willen bezoeken, maar natuurlijk nog veel meer. Ik geniet van je verhalen en sla je tips op. Wie weet komen ze nog van pas!
Liefs X
Wat is Indonesië toch een prachtig land.. De plek die je omschrijft klinkt bijna perfect, zelfs met stroomuitval haha! Alleen die drukte, maar daar ontkom je niet aan in een Aziatisch land. Fijne plek om te zijn denk ik, daar aan het meer…
Nee die drukte kom je inderdaad zo nu en dan tegen, en dan viel Bukittinggi uiteindelijk nog wel mee (in vergelijking met andere steden op Sumatra). Maar gelukkig zijn er inderdaad ook plekjes als deze!
Wederom genoten van je verhaal en je prachtige foto’s; wat is het toch mooi daar <3
Dankjewel :)!
Ziet er mooi uit daar! Ga het eens wat beter uitpluizen, want het spreekt zeker aan. Leuk artikel!
Thanks! En doen hoor, zo de moeite waard!
Prachtige verhaal en weer fantastische foto’s! Nu moet ik zeker weer eens terug naar Indonesië: Sumatra trekt me zo hard aan, zeker nu dat ik jouw verhalen erover lees.
Lief, fijne reactie! Ik wil ook graag terug (alsof ik nog niet genoeg te zien heb nog ;) )
Dat ziet er goed uit. Krijg ook helemaal de kriebels om nog een keer terug te gaan naar Indonesië en ben dan ook erg benieuwd naar Sumatra!
Haha dat hoor ik van meerderen ;) Gewoon doen!
Prachtige foto’s! Klinkt, en ziet er uit als een paradijsje. Voor heel even dan. ;)
Het voelde ook echt als een paradijsje, zo fijn!
Mooi verhaal weer Stephanie, wat een sfeer-schrijver ben je :-)
Dankjewel Ester :)!
In 1995 I travelled to Indonesia, All alone, being alone was not new to me, it is not synonim with lonesome ! Thefirst man I had a conversation with told me he was a Papua ! Soon I realized that Jakarta was not for me ! Too crowded, Too busy…
I had to make up my mind as to where I would go. I knew I did not want to be the typcal tourist and “DO” Indonesia. That country is simply too big for that !Too many islands. Too many different tribes. Actually too much of everything It was a toss-up between Madura and Sumatra !
I took a bus to the West end of Java and remained there in a place called “Carita”. From the beach close by I could watch the infamous volcano “Krakatau”. It made a cloud of smoke about every twenty minutes !
After a ten day period I travelled on. It crossed the Sunda Sraight on a ferry and ended up in a small place of which I forgot its name ! The charm of that place was there was absolutely nothing to do !
After a few days I travelled om. There was a bus station. I bought a ticket to Bukit Tinggi, the name rang a bell with me, but could not place it. The bus was to arrive around four in the afternoon. Four oçlock came and went… No bus… I learned that in Indonesia, more than anywhere else, time is not important !
Luckily there was a small restaurant and I could eat there !
To make a long story short, the bus arrived at one o’clock in the night ! Yes there was ONE seat available…
The seat showed some broken springs…
Yes, my poor arse !
The isle between theseats was full of bagage, there was simply no other place for it !
Don’t forget, this was 1995, busses have been replaced with more modern ones.
Luckily in Indonesia it gets light very early in the morning. I could not sleep, maybe doze a little, nomore.
Anyway all day I sat there uncomfortably, looking out. The bus stopped at road resaurants every so often. A good thing because I had no food with, short of a couple of banana’s. The old bus continued on and on… Into the next night …
At one point another passenger told me that we got close to Bukit Tinggi…
Tatally exhausted I finally climbed out of that crowded vehicle.
Many days later I learned that it was a very busy place, but at two at night, it is deserted…
I remember just standing there, totally lost !
I had to go and simply whipped my thingy out and helped keepnig the dust down…
There was absolutely nobody around.
A carried my bag over to a building and sat down, hoping to sleep a bit !
Well, i learned that in Indonesia you are never alone: two friendly young men approached me. Where ever they came from, I don’t know.
I asked them how far it was to walk to the city.
They smiled and shoo there heads… Too far, better take a taxi…
And, son of a gun, a car swung onte the dusty bus station. A taxi, said the men.
There were two young men in the car. It turned out to be not a taxi at all, but they knew of a place (hotel…?) and didn’t mind to take me there…
That’s how I ended up in “Tigo Balai”.
Finally SLEEP ! !
The next days I spent reading, to rest up.There was a “Holland Bakery”, but I discovered that it was not Dutch at all ! I had thought to buy some brown bread, maybe some buns,,,
Forget it, There was no bread at all ! Just some buns with some kind of vanilla pudding inside…
Later I made some day trips, one of them on my 60th birthday by bus to the equator !
Had my piture taken with a white strip beteen my legs. That stripe was supposed to indicate the equator. One leg in the Northern and one in the Southern part of the world and a cold Bintang beer in my hand !
My guide book from “Lonely World”mentioned very little of a lake somewhere close to Bukit Tinggi. So one day i took thet. The first part of the trip was not very interesting, but the last part was really spectacular !
The road decended with fourty four of the shortest bends ever… All I could do, was pray that the brakes would not fail….
That was when I learned that I was not going anywhere else, I was going to stay put !
The first five wintersI spent there in a little cheap tourist hotel, full of international Europeans and some Canadians and bed bugs…
The first thing I invested in was a spray can of insecticide ! I thouroughly sprayed my matrassTop first Then all sides and te bottom.
They hide in there and don’t come out untill yhe feel somthing warm.like my body…
The second night I slept just fime ! !
I had found my little pradise !
The next 18 years I spent the wintermonth in Maninjau ! Eventually I rented a tiny delapedated house, bought a bunch of tools and made it liveble !
The view of my front yard was about a dozen very tall coconut trees and the lake with the mountains of the old krater rim…
Excuse my typo’s, I wrote this with one very cold finger in Januari in the Netherlands…
Thank you for sharing your experience Bob :)! Sounds like a great adventure and so nice to hear that you fell in love with Maninjau as well! Hopefully you can go back next winter :)