Na ons betoverende bezoek aan de Taj Mahal pakken we de trein naar woestijnprovincie Rajasthan. De volgende bestemming is Jaisalmer, een klein stadje in het uiterste westen van India. Vanuit hier trekken we per kameel nog een stukje verder naar het westen, dicht bij de grens van Pakistan, waar we de nacht doorbrengen in de Tharwoestijn.
In Jaisalmer maken we kennis met kamelen Raja en Maharadja, en met Ibrahim en Ryan, de kamelenhoeders die ons deze twee dagen gezelschap zullen houden. Met Ibrahim klikt het gelijk. De oude man kent de omgeving op zijn duimpje, en onder zijn begeleiding sjokken we de volgende uren traag door het dorre woestijnlandschap.
MET EEN KAMEEL DOOR DE THARWOESTIJN
Uren waarin we de omgeving nauwelijks zien veranderen. We komen langs droge, uitgestrekte akkers waar kleine groene sprietjes boven de aarde uitkomen, in de verte zien we zo nu en dan een paar hutjes en heel af toe komen enthousiaste kindertjes even kijken wie er op de kamelen zitten.
Na een tijdje stoppen we even om te rusten. Terwijl ik mijn stramme benen strek en mijn pijnlijke billen wat ontspanning geef, maken Ryan en Ibrahim de lunch klaar. Er wordt water uit een put gehaald, we krijgen bekers met warme, kruidige chai in onze handen en ter plaatse wordt er een simpel maal van dhal, kool en verse chappati’s voor ons gekookt.
RAKE VERHALEN
Terwijl we plaatsnemen in de schaduw van een dode boom vertelt Ibrahim over zijn leven. Dat hij soms weken van huis is om geld te verdienen. Dat het weken kan duren voordat hij naar de markt kan om verse groenten voor zijn gezin te kopen. Dat een stukje kip zó’n luxeproduct is dat hij dat nooit voor zijn familie zou kunnen klaarmaken.
Zijn verhaal raakt me. Hier zit ik dan, midden in de woestijn in India, te eten met een man die het met zoveel minder middelen moet doen dan ik. Iemand die in alle opzichten het tegenovergestelde is van mijzelf. Uren zitten we daar met z’n allen in de schaduw te wachten tot het een beetje afkoelt. We vertellen, we luisteren, we peinzen en we eten.
GLIJDEN DOOR DE ZANDDUINEN
Ruim drie uur later stijgen we pas weer op ons kameel en sjokken we verder. Wanneer de zon begint te zakken, en de woestijn een warme oranje gloed over zich heen krijgt, zien we eindelijk datgene waarvoor we zijn gekomen: de zandduinen.
Heuvels van zacht zand, zover je kan kijken. Kilometers zonder enige begroeiing. Ver weg van Jaisalmer. Een plaatje zoals in de film.
De aanblik van dit moois maakt na een lange dag en pijnlijke zit het kind in ons los. Op onze billen glijden we van de duinen naar beneden. We rollen door het zand. Rennen over de heuvels. Gierend en gillend tot de zon onder gaat.
Die avond maken we een bedje klaar van dikke wollen dekens. We kiezen een mooi plekje op een hoge duin en kruipen er al vroeg in. Nog nooit was het zo donker en zag ik zoveel sterren. Vol bewondering kijk ik naar de heldere melkweg. India en zijn bewoners weten me wederom te verbazen.
Meer lezen over backpacken in India? Deze blogs vind je misschien ook interessant:
• Is India veilig voor vrouwelijke reizigers?
• Route en planning: 4 weken backpacken in India
• Woestijnprovincie Rajasthan in India: 10 tips voor Jodhpur en Jaisalmer
• 8 dingen die je kunnen overkomen in een trein in India, en wat ik daarvan leerde
Leuk om te lezen, wij hebben dit ook gedaan al was het iets minder een succes omdat de kameel er vandoor ging. Wel prachtig slapen onder de sterren, zo dat je bijna wakker wil blijven de hele nacht.
No way! Terwijl er iemand op zat? Lijkt me niet heel prettig.
Ja ik, heb er nog een litteken van net onder mijn oog. Hij holde namelijk door zo’n prikkel boom heen.
Oei, wat naar! Heb je nog geluk gehad dat je zo’n prikkel niet in je oog kreeg.
Wat een prachtige foto’s! Slapen onder de sterren lijkt me fantastisch!
Het was heel bijzonder inderdaad!
Ahh, wat een geweldige reizen maak je!
Haha dankje, al is dit verhaal al wel een paar jaar oud hoor ;)
Oh wauw.. Klinkt echt fantastisch! En wat een prachtige foto’s!
Dankjewel :)
Wow! Wat een geweldige herinneringen moeten dit zijn! Een geweldige reis en een belevenis waar ik zeker jaloers op ben!
Volgens mij heb je met jullie reis ook niet heel veel te klagen toch ;)?
Wat een mooi verhaal! Ik heb mijn kamelentocht in Marokko nog vers in het geheugen zitten. Magisch om in de woestijn te slapen en ‘s ochtends de zonsopkomst te bekijken. Maar het rijden op de kamelen sla ik de volgende keer over ;)
Haha zo denk ik er ook over! Kameelrijden is gewoon een heel pijnlijke zaak, dus dat hoeft van mij niet meer zo nodig. En zeker niet twee dagen achter elkaar ;)
Mooie ervaring Stéphanie!
Dat was het zeker inderdaad :)
Wat een bijzondere ervaring… Ik ben gek op woestijnen, maar heb er helaas nog nooit een nachtje geslapen. Bucketlist materiaal ;-)
En van jou had ik juist gedacht dat je dat al wel een keer had gedaan! Moet je zeker een keertje doen :)!
Als overnachten in Death Valley niet meetelt natuurlijk ;-)! Dat was namelijk in een cabin, dat is toch anders haha!
Wel ietsjes anders, maar alsnog heel gaaf! Die zet ik op m’n bucketlist ;)!
Wow, ik moet zeggen, ik raak ontroerd van je verhaal. Zo bijzonder zo’n tocht door een van de mooiste plekken op aarde en dan ook nog een speciaal contact om verhalen mee te delen.. Dit ga ik zeker een keer doen..
Een vraagje: zo’n tocht boek je ter plekke zeker?
Wat lief dat je dat zegt! Deze tour boek je inderdaad ter plekke. Ik deed dat via het hotel, maar overal in Jaisalmer vind je bureautjes waar je een dergelijke tour kunt regelen :)!
Fantastische ervaring! Helaas was het regenachtig toen wij hier waren en deze excursie zouden doen en nu met jonge kids is dit niet echt handig, maar we gaan volgende maand vast een kort ritje maken op de kameel. Dank je voor de voorpret door jouw mooie foto’s!! :)