Reizen met een gewapende militair in je kielzog, vier dagen vastzitten in het niemandsland tussen Liberia en Ivoorkust, en het plaatselijke avondnieuws halen, gewoon omdat je toerist bent: de verhalen van avonturier Sara-Jane zijn om van te smullen. Zij reisde in drie maanden van Marokko naar Ghana en bezocht landen die de doorsnee reiziger waarschijnlijk niet eens op de kaart kan aanwijzen.
➞ In de rubriek Moderne Avonturiers interviewen we reizigers die zich niet laten tegenhouden door zaken als geld, tijd en reisadviezen. Ook wat te vertellen? Mail naar info@expeditieaardbol.nl onder vermelding van ‘Moderne Avonturiers.
Sara-Jane
Wie: Sara-Jane (1987)
Waar: Rondreis door West-Afrika
Online: @reislustigeloonslaaf en www.reislustigeloonslaaf.com
Jij hebt al heel wat van de wereld gezien, welk land heeft het meest indruk gemaakt?
Dat is erg lastig kiezen, want de wereld is groot en zoveel landen zijn zo bijzonder. Een land dat veel indruk op me gemaakt heeft is Saoedi-Arabië. Ik was daar eind 2019 en het land had net de grenzen geopend voor niet-moslims. Hoewel je veel kunt zeggen over dit land, ben ik zelden zo warm onthaald. Omdat het land nog niet of nauwelijks toeristen kenden, hebben we het land echt gezien zoals het was. We hebben het eerste festival van het land bijgewoond (muziek in het openbaar was tot die tijd verboden) en er werden UNESCO-plekken speciaal voor ons geopend.
Het was vreemd om er als westerse vrouw rond te reizen en het was duidelijk dat er voor mij meer deuren opengingen dan voor de lokale vrouwen. Dit voelde ook heel raar en bij tijden ongemakkelijk. Juist omdat het zo’n andere en authentieke wereld was, heeft het veel indruk op me gemaakt.
Via Instagram lijkt het alsof je een voorliefde hebt voor uitdagende bestemmingen. Jij zou niet zo snel een backpackreis naar Thailand plannen?
Haha, nee ik hou van het onbekende en van geheel andere culturen. Je maakt me veel gelukkiger met een tripje door Turkmenistan of alleen backpacken in Iran dan van de Franse camping. Wel moet ik vaak beter bij de les blijven in zulke landen omdat de voorzieningen schaars zijn en de veiligheid soms wat minder is, dus misschien moet ik toch maar eens naar die camping om uit te rusten…
Een van je meest recente reizen was een trip door West-Afrika. Je bezocht onder andere Mauritanië, Sierra Leone en Liberia. Dat klinkt… gevaarlijk?
Alles is relatief. Vaak vinden wij het onbekende eng of spannend, terwijl dit helemaal niet zo hoeft te zijn. Alleen het feit dat we er niks over weten, maakt het spannend. Ik heb me overigens in de meeste delen van West-Afrika heel comfortabel gevoeld. Comfortabeler dan het ‘bekendere’ Afrika zoals Zanzibar en de Serengeti. Juist omdat er zo weinig toerisme is, weten de lokale bewoners niet zo goed wat ze met je aan moeten en zolang jij respectvol bent naar hen, je aanpast aan hun gebruiken, zijn zij over het algemeen ook respectvol naar jou toe.
Wat ik eigenlijk nog het spannendst vond, was het gebrek aan medische zorg. Ik ben een aantal keer flink ziek geweest en zeker in landen als Guinea-Bissau zijn de voorzieningen beperkt. En omdat de wegen heel slecht zijn, duurt het ook nog eens een eeuwigheid voordat je in de buurt bent van hulp. Maar ook dat is weer goed gekomen.
In Sierra Leone werd je 24/7 geëscorteerd door een politiemacht, in Guinee-Bissau moest je op een gegeven moment worden bewaakt door gewapende mannen. Hoe is dat?
Je moet dit altijd met een korrel zout nemen. In Sierra Leone wilden ze heel graag dat wij een goede ervaring hadden, zodat we hopelijk andere mensen aanspoorden om daar heen te gaan (bij deze, het is een prachtig, veelzijdig land). Wij hebben vooral ons best gedaan om ze af te schudden, haha. Op andere plekken was het wel wat fijner, zoals in Guinee of in bepaalde grensgebieden met Mali bijvoorbeeld.
Maar het kan ook de andere kant op gaan. De meeste problemen die we hebben gehad waren met corrupte of dronken militairen, politieagenten of immigratie-officieren. Het is belangrijk dat je je papieren goed op orde hebt en veel geduld hebt. Zo hebben we 4 dagen vastgezeten in niemandsland tussen Liberia en Ivoorkust voordat ze ons eindelijk door lieten.
Reisde je in West-Afrika met een vooropgezet plan of besloot je ter plekke wat je volgende bestemming zou zijn?
Plannen en Afrika zijn nou niet bepaald synoniemen van elkaar, dus flexibiliteit is belangrijk. Uiteraard hadden we een bepaalde route in gedachten, maar dat hebben we vaak moeten aanpassen. Omdat we bijvoorbeeld vast kwamen te zitten aan de grens, op de modderwegen of vanwege gedoe met ons visum.
We zagen je regelmatig wildkamperen onderweg, onder andere op het strand in Liberia. Was dat een budgettaire keus?
Soms was het de enige optie. Zeker in West-Afrika zijn er maar beperkte voorzieningen voor toeristen. In de grotere steden zijn er wel hotels en in een aantal landen zoals Senegal en Gambia vind je wel campings, maar in landen als Guinee-Bissau en Liberia is de keuze niet bepaald reuze. Dus vraag je aan de chief van het dorp of je ergens op een veldje mag kamperen en van de waterput gebruik mag maken. Dat mag meestal wel, maar je krijgt er wel altijd publiek bij.
Wat is je meest memorabele ervaring van deze reis geweest?
Waarschijnlijk 4 dagen vastzitten in niemandsland. Maar er zijn ook andere hoogtepunten, zo sliepen we tussen de zandduinen in de West-Sahara toen er een meteoorregen plaatsvond, zoiets had ik nog nooit gezien. Ontelbaar veel ‘vallende sterren’ gezien. M’n wensen raakten op, haha.
Wat heeft je tijdens je reis door West-Afrika het meest verrast?
De mensen. Ik ben best gewend om echt keihard te moeten afdingen of op mijn hoede te zijn tijdens verschillende reizen, maar de mensen waren zo eerlijk en vriendelijk. Als ik boodschappen deed op de lokale markt, vroegen ze gewoon de normale prijs en ze waren altijd bereid te helpen.
Of je nou vastzat in de modder, de weg kwijt was of op zoek naar drinkwater was, ze waren ontzettend behulpzaam. Je merkt zo dat het leven daar zoveel meer samen is. Je hebt elkaar nodig in het leven, dus je helpt elkaar. Hoe anders is dat in onze individualistische samenleving.
Waar loop je als toerist allemaal tegenaan als je zo’n avontuurlijke rondreis maakt?
Heel veel, haha. Ten eerste is alles schaars; een goed bed, water om je mee te wassen, sanitaire voorzieningen. En alles gaat veel langzamer. Visas zijn een crime en soms alleen te bemachtigen met een fixer.
Hoe ga je daar dan mee om?
Geduld en flexibel zijn. Daarmee kom je een heel eind. Je moet het er maar mee doen, dan kun je het er beter maar het beste van maken.
Wat had je van tevoren willen weten over reizen door deze landen?
Niet zo veel, het onbekende trekt me aan. Ik moet zeggen dat ik me ook altijd ultiem slecht voorbereid op reizen, zo boek ik vaak de eerste nacht en dan zie ik wel. Laat het avontuur maar komen!
Wat is jouw ultieme tip om tijdens zo’n avontuurlijke reis relaxt te blijven? Hoe voorkom je dat je gesloopt van alle indrukken thuiskomt?
Blijf af en toe even op dezelfde plek en trakteer jezelf op wat luxe. In steden als Dakar of Accra heb je genoeg goeie hotels met een zwembad en goede restaurants. Blijf er een paar dagen om bij te komen en de rest van je reis uit te stippelen. Vaak zitten in die landen ook de ambassades voor je visas, dus kun je dat ook regelen.